Verbum

аўтарытэ́т, ‑а і ‑у, м.

1. ‑у. Агульнапрызнанае значэнне, уплыў. Карыстацца аўтарытэтам.. Падарваць аўтарытэт. Мець аўтарытэт. □ Аўтарытэт Маркі Балука высока стаяў у вачах тутэйшых партызан. Колас.

2. ‑а. Асоба, якая карыстаецца заслужанай павагай, мае ўплыў. [Русаковіч:] — Але другі аўтарытэт так заваліць дарогу да добрай справы, што цераз яго і не пералезеш. Крапіва.

[Ням. Autorität з лац.]

аўтарытэ́тнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць аўтарытэтнага.

аўтарытэ́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які карыстаецца аўтарытэтам. Аўтарытэтны таварыш. Аўтарытэтны вучоны. // Які заслугоўвае давер’я. Аўтарытэтная крыніца. Аўтарытэтная камісія.

2. Які не дапускае пярэчанняў; уладны (пра тон, жэст, выгляд і пад.). Голас [касца] быў упэўнены, аўтарытэтны. Бядуля.

аўтарэфера́т, ‑а, М ‑раце, м.

Рэферат твора (звычайна навуковага), напісаны самім аўтарам. Аўтарэферат дысертацыі.

аўтасало́н, ‑а, м.

Выстаўка (раздзел выстаўкі) для дэманстрацыі новых мадэлей аўтамабіляў.

аўтасамазва́л, ‑а, м.

Грузавы аўтамабіль, кузаў якога механічна перакульваецца.

аўтаспо́рт, ‑у, М ‑рце, м.

Аўтамабільны спорт.

аўтаста́нцыя, ‑і, ж.

Аўтобусная станцыя.

аўтасто́п, ‑а, м.

1. Прыстасаванне для аўтаматычнага спынення поезда пры падыходзе яго да закрытага пуцявога сігналу.

2. Сістэма арганізаванага выкарыстання турыстамі спадарожных машын для праезду часткі шляху.

аўтасто́павец, ‑паўца, м.

Той, хто возіць на аўтамабілі людзей, якія маюць талоны аўтастопа (у 2 знач.).