укіпе́ць, ‑піць; зак.
Разм. У часе варкі паменшыцца ў аб’ёме. Юшка ўкіпела.
укірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. (звычайна з адмоўем «не»).
Разм. Змагчы кіраваць кім‑, чым‑н. Не ўкіраваць коньмі.
укіса́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. укісаць — укіснуць.
укі́слы, ‑ая, ‑ае.
Які стаў кіслым, набыў неабходную кіслату.
укі́снуць, ‑не; пр. укіс, ‑ла; зак.
Стаць кіслым, набыць неабходную кіслату. Укісла рошчына.
укла́д 1, ‑у, Д ‑дзе, м.
1. Устаноўлены або ўсталяваны парадак, спосаб жыцця, побыту і пад. Новы ўклад жыцця. Дамашні ўклад. □ Уладзівасток па свайму рэльефу, па каларыту, па ўкладу, па духу жыцця вельмі нагадвае Севастопаль. Грахоўскі.
2. Асноўная форма, тып гаспадаркі пэўнага грамадска-эканамічнага ладу. Дробнатаварны ўклад.
•••
Сацыялістычны ўклад жыцця — сукупнасць асноўных рыс жыццядзейнасці працоўных сацыялістычнай грамадства: учынкаў і дзеянняў людзей у сферах працы, быту, адпачынку, сям’і і пад.
укла́д 2, ‑у, М ‑дзе, м.
1. Грашовая сума, каштоўнасці, пакладзеныя ў ашчадную касу або банк для захавання. Тэрміновы ўклад. Бестэрміновы ўклад.
2. перан. Што‑н. новае, вельмі важнае, унесенае ў навуку, літаратуру, грамадскую справу і пад. У XVII стагоддзі выхадцамі з Беларусі быў зроблен значны ўклад у скарбніцу матэрыяльнай і духоўнай культуры братняга рускага народа. «Звязда». // Наогул што‑н., унесенае ў агульную справу. Працоўны ўклад. □ — Ну, як? — урачыста выгукнуў [Журавенка], ловячы ў паветры ладнага акуня, што трапятаўся на кручку. — Во! Ёсць і мой уклад у юшку. Савіцкі.
уклада́льнік, ‑а, м.
Той, хто займаецца ўкладаннем 2 чаго‑н. Укладальнік слоўніка. Укладальнік зборніка вершаў паэта. Укладальнік хрэстаматыі.