Verbum

дэманалогія, ✂, ж.

Сукупнасць міфічных уяўленняў, заснаваных на першабытнай веры ў духаў (нячысцікаў).

|| прым. дэманалагічны, ✂.

дэманічны, ✂.

1. Уласцівы дэману; каварны і злы.

   • Дэманічная натура.
   • Д. смех.

2. перан. Які адмаўляе прынятае ўсімі і адрозніваецца моцным, уладарным характарам.

   • Дэманічная натура.

дэманстраваць, ✂; зак. і незак.

1. Прыняць (прымаць) удзел у дэманстрацыі (у 1 знач.).

   • Д. па вуліцы горада.

2. Паказаць (паказваць) наглядным спосабам.

   • Д. новы кінафільм.

|| зак. прадэманстраваць, ✂.

|| наз. дэманстрацыя, ✂.

|| прым. дэманстрацыйны, ✂.

• Дэманстрацыйныя табліцы.
• Дэманстрацыйная зала.

дэманстрант, ✂, м.

Удзельнік дэманстрацыі (у 1 знач.).

|| ж. дэманстрантка, ✂.

дэманстратар, ✂, м.

Асоба, якая дэманструе (у 2 знач.) што-н.

• Д. машын на прамысловай выстаўцы.

|| прым. дэманстратарскі, ✂.

дэманстратыўны, ✂.

1. Які ўчыняецца з мэтай дэманстрацыі (у 5 знач.).

   • Дэманстратыўнае адмаўленне ад дзяжурства.
   • Дэманстратыўна (прысл.) пакінуць сход.

2. Які з’яўляецца тактычнай дэманстрацыяй (у 4 знач.) з мэтай заблытаць праціўніка.

   • Д. манеўр.

дэманстрацыя, ✂, ж.

1. гл. дэманстраваць.

2. Масавае шэсце для выказвання якіх-н. грамадска-палітычных настрояў.

   • Першамайская д.

3. Праяўленне чаго-н., сведчанне чаго-н.

   • Магутная д. беларускага патрыятызму.

4. Ваенная аперацыя, якая мае на мэце адцягнуць увагу праціўніка ад месца галоўнага ўдару.

5. Дзеянне, якое падкрэслена выказвае пратэст супраць чаго-н., нязгоду з чым-н.

   • Устроіць дэманстрацыю каму-н.

|| прым. дэманстрацыйны, ✂.

дэманціраваць, ✂; зак. і незак.

Разабраць (разбіраць), зняць (знімаць) што-н., каб спыніць дзеянне, працу (машыны, механізма і пад.).

• Д. электрастанцыю.

|| наз. дэмантаж, ✂.

• Д. аўтаматычнай лініі.

|| прым. дэмантажны, ✂.

дэмаралізаваць, ✂; зак. і незак.

Выклікаць (выклікаць) дэмаралізацыю.

• Д. праціўніка.

дэмаралізацыя, ✂, ж.

Заняпад духу, дысцыпліны, разлажэнне, а таксама разбэшчанасць, упадак маралі.