Verbum

гранёны, ✂.

1. Які мае некалькі граней.

   • Г. стакан.

2. Які падвяргаўся граненню.

   • Г. хрусталь.

гранільшчык, ✂, м.

Майстар, спецыяліст па гранільных работах.

|| ж. гранільшчыца, ✂.

граніт, ✂, м.

Цвёрдая зярністая горная парода з кварцу, палявога шпату і слюды.

|| прым. гранітны, ✂.

гранітоль, ✂, м.

Цыратовая тканіна, ужыв. як заменнік скуры.

|| прым. гранітолевы, ✂.

граніца, ✂, ж.

Лінія раздзелу паміж дзяржаўнымі тэрыторыямі.

• Дзяржаўная г.

◊

• За граніцай — у замежных дзяржавах.

• За граніцу — у замежныя дзяржавы.

• З-за граніцы — з замежных дзяржаў.

|| прым. гранічны, ✂.

граніць, ✂; незак.

Шліфуючы, рабіць грані (на шкле, метале, камені).

• Г. алмазы.

|| зак. награніць, ✂.

|| наз. граненне, ✂.

|| прым. гранільны, ✂.

• Гранільнае майстэрства.

гранічны, ✂.

Максімальны, найвышэйшы, крайні.

• Гранічная хуткасць.
• Гранічная сціпласць.

|| наз. гранічнасць, ✂.

гранка, ✂, ж.

Адбітак з часткі друкарскага набору, яшчэ не звярстанага ў старонкі, а таксама сама частка такога набору.

• Чытаць гранкі.

|| прым. граначны, ✂.

гранула, ✂, ж. (спец.).

Невялічкі цвёрды камячок якога-н. рэчыва ў выглядзе зерня.

• Камбікорм у гранулах.

грануляваць, ✂; зак. і незак. (спец.).

Надаць (надаваць) чаму-н. форму зерня, дробных камячкоў.

|| наз. грануляванне, ✂.