града, ✂, ж.
-
Вузкая паласа зямлі, ускапаная на агародзе ці ў кветніку.
-
Рад невялікіх гор, узгоркаў, а таксама мноства аднастайных прадметаў, размешчаных у адзін рад.
|| памянш. градка, ✂.
|| прым. градкавы, ✂ і градавы, ✂.
градабой, ✂, м.
Выпадзенне граду, які знішчае пасевы, сады і пад.
граданачальнік, ✂, м.
У Расіі 19 ст.: начальнік з правамі губернатара, які кіраваў горадам, што быў вылучаны з губернскага падпарадкавання
ў асобную адміністрацыйную адзінку.
|| прым. граданачальніцкі, ✂.
граданосны, ✂.
Які нясе град (пра хмару).
|| наз. граданоснасць, ✂.
градацыя, ✂, ж. (кніжн.).
Паслядоўнасць, паступовасць у размяшчэнні чаго-н. пры пераходзе ад аднаго да другога.
|| прым. градацыйны, ✂.
градуснік, ✂, м. (разм.).
Тэрмометр для вымярэння тэмпературы цела, а таксама вады, паветра.