града, ✂, ж.

  1. Вузкая паласа зямлі, ускапаная на агародзе ці ў кветніку.

    • Пасадзіць граду буракоў.

  2. Рад невялікіх гор, узгоркаў, а таксама мноства аднастайных прадметаў, размешчаных у адзін рад.

    • Горная г.

|| памянш. градка, ✂.

|| прым. градкавы, ✂ і градавы, ✂.

  • Градкавыя культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)