Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

глейкі, .

Вязкі, ліпкі.

  • Глейкая гліна.

|| наз. глейкасць, .

глетчар, , м.

Тое, што і ляднік.

|| прым. глетчарны, .

гліна, , ж.

Асадкавая горная парода, якая пры злучэнні з вадой утварае цестападобную масу, ужыв. для ганчарных вырабаў, будаўнічых і скульптурных работ.

|| прым. гліняны, .

гліназём, , м.

Вокіс алюмінію, які прымяняецца ў тэхніцы для атрымання алюмінію.

|| прым. гліназёмны, .

гліназёмісты, .

Які змяшчае ў сабе гліназём; з гліназёмам.

гліністы, .

  1. Які ўтрымлівае ў сабе гліну.

    • Гліністыя глебы.
  2. Колерам падобны на гліну.

|| наз. гліністасць, .

глінтвейн, , м.

Гарачы напітак з чырвонага віна з цукрам і вострымі прыправамі.

гліптыка, , ж.

Майстэрства разьбы на каштоўных камянях.

|| прым. гліптычны, .

глісер, , м.

Пласкадоннае быстраходнае маторнае судна, якое лёгка слізгаціць па воднай паверхні.

|| прым. глісерны, .

гліснік, , м.

Расліна сямейства складанакветкавых, высушанае насенне якой скарыстоўваецца як глістагонны сродак; цытвора.

|| прым. гліснікавы, .