Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

гладка...

Першая частка складаных слоў са знач. гладкі (у 1 і 3 знач.), напр. гладкаскуры, гладкасценны, гладкашэрсны, гладкатвары.

гладкаствольны, .

З гладкім, не наразным ствалом (у 2 знач.).

  • Гладкаствольнае ружжо.

гладкі, .

  1. Роўны, без упадзін і выступаў.

    • Г. стол.
    • Гладкая пляцоўка.
  2. перан. Просты, лёгкі для разумення (пра мову, верш, думкі і пад.).

    • Лектар гаварыў гладка (прысл.).
    • Г. стыль.
  3. Сыты, адкормлены (разм.).

    • Гладкія коні.
    • Г. пан.

|| наз. гладкасць, .

гладыёлус, , м.

Дэкаратыўная травяністая расліна з мечападобнымі лістамі і вялікімі яркімі кветкамі рознага колеру.

|| прым. гладыёлусны, .

гладыш, , м.

Збан без ручкі.

  • Г. з квасам.

|| прым. гладышны, .

гладыятар, , м.

У старажытным Рыме: барэц з рабоў або ваеннапалонных, які змагаўся на арэне цырка з другім такім барцом або дзікім зверам.

|| прым. гладыятарскі, .

глазет, , м.

Парча з каляровай шаўковай асновай і з тканымі залатымі ці сярэбранымі ўзорамі.

|| прым. глазетавы, .

глазура, , ж.

  1. Шклопадобны сплаў, якім пакрываюць гліняную, фаянсавую і пад. пасуду.

  2. Густы цукровы сіроп, у якім вараць садавіну і якім пакрываюць мучныя вырабы.

|| прым. глазурны, .

глазураваць, ; зак. і незак.

Пакрыць (-ываць) глазурай (у 1 знач.).

  • Г. пасуду.

|| наз. глазуроўка, і глазураванне, .

гламазда, , ж. (абл.).

Пра няўклюднага чалавека, пра нязграбную рэч.