Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

кавалькада, , ж.

Група коннікаў на прагулцы.

  • Цыркавая к.

кавальскі, .

Які мае адносіны да працы каваля, звязаны з апрацоўкай металу каваннем.

  • К. цэх.
  • К. молат.

кавамолка, , ж.

Тое, што і кафямолка.

каваны, .

  1. Зроблены з металу каваннем.

    • К. меч.
  2. Абіты жалезам.

    • Каваная скрыня.
  3. З падковамі, падкаваны.

    • К. конь.
  4. перан. Выразны, ясны.

    • Каваныя радкі.

кавардак, , м. (разм.).

Бязладдзе, сумятня, неразбярыха.

  • У пакоі быў поўны к.

каварны, .

Які вызначаецца каварствам, схільны да яго.

  • К. чалавек.

|| наз. каварнасць, .

каварства, , н.

Зламыснасць, прыкрытая паказной добразычлівасцю.

каваціна, , ж.

Невялікая оперная арыя, звычайна лірычнага характару, а таксама напеўная інструментальная п’еса.

каваць, ; незак.

  1. Ударамі молата надаваць якую-н. форму (распаленаму металу).

    • К. жалеза.
    • Куй жалеза, пакуль гарачае (прыказка).
  2. перан. Актыўна ўдзельнічаць у стварэнні чаго-н. (высок.).

    • К. сваё шчасце.
    • К. перамогу.
  3. Падбіваць падковы, акоўваць.

    • К. каня.
    • К. колы.

|| зак. падкаваць, .

|| наз. каванне, і коўка, .

|| прым. ковачны, .

  • К. інструмент.

каверза, , ж. (разм.).

Інтрыга, падкопы.

  • Падстроіць яму каверзу.