Verbum

раздвоены, ✂.

1. Такі, які раздвоіўся; раздзелены надвае.

   • Раздвоеная губа.
   • Р. след.

2. перан. Такі, які страціў цэльнасць, унутранае адзінства.

   • Раздвоенае ўсведамленне.

|| наз. раздвоенасць, ✂.

• Р. пачуццяў (перан.).

раздвоіцца, ✂; зак.

1. Раздзяліцца надвае.

   • Сцежка раздвоілася.

2. перан. Страціць цэльнасць, унутранае адзінства, стаць супярэчлівым.

   • Думкі раздвоіліся.

|| незак. раздвойвацца, ✂.

|| наз. раздваенне, ✂.

раздвоіць, ✂; зак.

Раздзяліць надвае.

• Р. пасму валасоў.
• Р. провад.

|| незак. раздвойваць, ✂.

|| наз. раздваенне, ✂.

раздзельны, ✂.

1. Асобны, адасоблены, самастойны.

   • Раздзельнае навучанне.

2. З перарывамі, перапынкамі, паўзамі.

   • Раздзельнае напісанне слоў.

|| наз. раздзельнасць, ✂.

раздзерці, ✂; зак.

Тое, што і разадраць.

раздзерціся, ✂; зак.

Тое, што і разадрацца.

раздзець, ✂; зак.

Зняць з каго-н. адзенне.

• Р. дзіця.
• Бандыты раздзелі прахожага.

|| незак. раздзяваць, ✂.

|| звар. раздзецца, ✂.

|| незак. раздзявацца, ✂.

|| наз. раздзяванне, ✂.

раздзьмухаць, ✂; зак. (разм.).

Дзьмухаючы, прымусіць гарэць; распаліць.

• Р. агонь.

|| незак. раздзьмухваць, ✂.

|| наз. раздзьмухванне, ✂.

раздзьмуцца, ✂ і разадзьмуцца, ✂; зак.

Павялічыцца ў аб’ёме, напоўніўшыся чым-н.; надзьмуцца.

• Мяч раздзьмуўся.
• Губа раздзьмулася (перан. апухла).

раздзьмуць, ✂ і разадзьмуць, ✂; зак.

1. Дзьмучы, дзьмухнуўшы, развеяць, рассеяць што-н. лёгкае.

   • Р. пыл.

2. Прытокам паветра ўзмацніць гарэнне; распаліць.

   • Р. жар.
   • Р. полымя варожасці (перан.).

3. Напоўніць паветрам; надзьмуць.

   • Р. ноздры.

|| незак. раздзімаць, ✂.

|| наз. раздзіманне, ✂.