Verbum

чутачку, прысл. (разм.).

Крышачку, трошачкі.

• Пасядзі ч., адпачні.

чутка​¹, прысл.

Спагадліва.

• Ч. аднесціся да гора таварыша.

чутка​², ✂, ж.

Вестка аб кім-, чым-н., звычайна яшчэ не пацверджаная.

• Чуткамі зямля поўніцца.

чуткі, ✂.

1. Які лёгка і добра ўспрымае што-н. слыхам, нюхам.

   • Чуткія сабакі.

2. Уражлівы, успрыімлівы.

   • Чуткая душа.

3. Неглыбокі, лёгкі.

   • Ч. сон.

|| наз. чуткасць, ✂.

чутна, ✂ і чутно, безас. у знач. вык., ✂.

1. Можна чуць. Не ч. песень.

2. Ёсць звесткі. Пра яго нічога не ч.

   • Што ч. на свеце?

3. пабочн. сл. Кажуць, як кажуць, нібыта (разм.).

   • Ён, ч., добра зарабляе.

чутнасць, ✂, ж.

1. Ступень выразнасці гучання.

   • Дрэнная ч. радыёперадачы.

2. Магчымасць чуць, слухаць каго-, што-н.

   • Зона чутнасці.  

чутны, ✂.

1. Такі, што можна чуць.

   • Ледзь ч. шэпт старога бору.

2. вык. Чуецца, гучыць, адчуваецца.

   • У кнізе ч. подых гераічнай гісторыі Беларусі.

чуты, ✂.

Вядомы, аб якім ужо чулі.

• Чутае здарэнне.

◊

• Дай бог чутае бачыць (разм.) — пра пажаданне здзяйснення абяцанага.

чухацца, ✂; незак.

1. Чухаць, скрэбці сваё цела ці якую-н. частку цела.

   • Сабака чухаецца.

2. перан. Рабіць што-н. марудна, без жадання (разм.).

   • Хопіць ч., пара справамі займацца.

|| зак. пачухацца, ✂.

|| наз. чуханне, ✂.

чухаць, ✂; незак.

1. Скрэбці, драпаць, каб пазбавіцца свербу.

   • Ч. спіну.

2. перан. Трывожыць, турбаваць каго-н. (разм.).

◊

• Чухаць патыліцу (разм.) — быць заклапочаным чым-н.

|| зак. пачухаць, ✂.

|| наз. чуханне, ✂.