Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

шпік2, , м. (разм.).

Тое, што і шпег.

шпіль, , м.

Востраканцовы конусападобны стрыжань, якім завяршаецца верх будынка.

  • Ш. вежы.

|| прым. шпілевы, .

шпілька, , ж.

  1. Прыстасаванне ў выглядзе вілачкі для заколвання валасоў.

    • Сколваць валасы шпількай.
  2. Засцежка для вопраткі, адзін канец якой хаваецца ў кручкаватае паглыбленне — галоўку.

    • Заколваць кішэню шпількай.
  3. Іголка з каляровай галоўкай для аздаблення жаночага галаўнога ўбору.

  4. Тонкі і высокі абцас на жаночым туфлі (разм.).

  5. перан. З’едлівая заўвага (разм.).

    • Падпусціць шпільку каму-н.

|| прым. шпілечны, і шпількавы, .

шпінат, , м.

Агародная травяністая расліна, вузкае сакавітае лісце якой ідзе ў ежу.

|| прым. шпінатавы, і шпінатны, .

шпінгалет, , м.

  1. Засаўка для запірання створак акон, дзвярэй.

  2. Пра падлетка, які мае малы рост (разм.).

    • Ш., а лезе ў дарослую кампанію.

|| прым. шпінгалетны, .

шпіталізаваць, ; зак. і незак. (спец.).

Змясціць (змяшчаць) у бальніцу, шпіталь для лячэння.

|| наз. шпіталізацыя, .

шпіталь, , м.

Бальніца, пераважна вайсковая.

  • Палявы ш.

|| прым. шпітальны, .

шпіц1, , м. (уст.).

Тое, што і шпіль.

шпіц2, , м.

Невялікі пакаёвы сабака з пушыстай поўсцю.

  • Карлікавы ш.

шпіянаж, , м.

Выведванне, збіранне або выкраданне звестак, якія складаюць ваенную або дзяржаўную тайну, для перадачы іх іншай дзяржаве.

  • Пайсці пад трыбунал за ш.