шпіль, ✂, м.

Востраканцовы конусападобны стрыжань, якім завяршаецца верх будынка.

  • Ш. вежы.

|| прым. шпілевы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)