Verbum

чуллівы, ✂.

1. Якому ўласціва ўспрымальнасць знешніх, фізічных раздражненняў.

   • Чуллівыя нервы.

2. Які здольны ўлавіць нават нязначнае знешняе ўздзеянне.

   • Ч. прыбор.

3. Здольны да сентыментальнасці, тонкаадчувальны.

   • Чуллівае сэрца.
   • Ад гора людзі робяцца чуллівымі да іншых.

|| наз. чуллівасць, ✂.

чулы, ✂.

1. Які адносіцца да каго-н. з любоўю, уважліва, спагадліва.

   • Ч. чалавек.

2. Які сведчыць пра ўважлівасць, спагадлівасць да людзей.

   • Чулыя словы.

3. Уражлівы, успрыімлівы.

   • Ч. на музыку.

4. Які хутка рэагуе на знешнія змены; дакладны.

   • Ч. мікрафон.

|| наз. чуласць, ✂.

чум, ✂, м.

Лёгкае пераноснае жыллё конусападобнай формы з жэрдак, абцягнутых шкурамі, карой, войлакам лямцам і пад. у некаторых паўночных народаў.

|| прым. чумны, ✂.

чума, ✂, ж.

Вострая інфекцыйная хвароба.

• Эпідэмія чумы.

|| прым. чумны, ✂.

чумак, ✂, м. (уст.).

Возчык і гандляр на Украіне і поўдні Расіі, які перавозіў на валах соль, рыбу і іншыя тавары.

|| прым. чумацкі, ✂.

• Ч. абоз.

чумакаваць, ✂; незак. (уст.).

Займацца чумацкім промыслам, быць чумаком.

|| наз. чумакаванне, ✂ і чумацтва, ✂.

чуміза, ✂, ж.

Расліна сямейства злакавых, падобная на проса.

|| прым. чумізны, ✂.

чуні, ✂, м.

1. Пяньковыя, вяровачныя лапці (абл.).

2. Гумавы ці скураны абутак у выглядзе галёшаў, якія надзяваюцца пры рабоце ў шахтах, рудніках і пад., і таксама самаробныя галёшы; бахілы.

чупрына, ✂, ж.

Пасма валасоў, якая спадае на лоб або ўзнімаецца чад ілбом; чуб; а таксама валасы наогул.

• Густая ч.

чурэк, ✂, м.

На Каўказе: плоскі прэсны белы хлеб у форме вялікай ляпёшкі.

|| прым. чурэчны, ✂.