уціхамірыцца, ✂; зак.
-
Супакоіцца, суняцца; аслабець (пра сілу праяўлення чаго-н.).
- Крыкун уціхамірыўся.
- Мора ўціхамірылася.
-
Стаць паслухмяным, пакорным, утаймавацца.
- Раз’юшаны звер уціхамірыўся.
|| незак. уціхамірвацца, ✂.
уціхамірыць, ✂; зак.
-
Супакоіць, зменшыць сілу праяўлення чаго-н.
-
Сілай супакоіць; задушыць (бунт, паўстанне і пад.).
-
Падпарадкаваць сваёй волі; утаймаваць.
- У. стыхію.
- У. раз’юшанага быка.
|| незак. уціхамірваць, ✂.
уцэліць, ✂; зак.
Страляючы, кідаючы або ўдараючы, папасці ў каго-, што-н.
- Камень уцэліў яму ў патыліцу.
- У. каменем у акно.
уцяжарыць, ✂; зак. (кніжн.).
Зрабіць цяжэйшым.
|| незак. уцяжарваць, ✂.
|| наз. уцяжарванне, ✂.