Verbum

учот, ✂, м.

Рэгістрацыя кадраў, устанаўленне іх наяўнасці.

• Стаць на прафсаюзны ў.
• Зняцца з учоту.

|| прым. учотны, ✂.

• У. лісток.

учотчык, ✂, м.

Асоба, якая вядзе ўлік чаго-н.

• У. палявой брыгады.

|| ж. учотчыца, ✂.

учубкі, прысл.:

• узяцца ўчубкі (разм.) — 1) учапіцца адзін аднаму ў валасы, пер’е; 2) пачаць бурна спрачацца з кім-н.

• З-за дробязі, а ў. ўзяліся.

учуць, ✂; зак. (разм.).

1. Успрыняць слыхам, пачуць.

   • У. далёкую гамонку.

2. Улавіць, зразумець тое, што гавораць.

   • Прабач, я не ўсё ўчуў, што ты сказаў.

3. Улавіць нюхам, чуццём.

   • Звер учуў небяспеку.
   • У. добразычлівасць у голасе.

учынак, ✂, м.

Дзеянне, учыненае кім-н., тое, што здзейснена кім-н.

• Смелы ў.

учыніцца, ✂; зак. (разм.).

Здарыцца, адбыцца.

• Што там такое ўчынілася, што быў крык?

|| незак. учыняцца, ✂.

учыняць, ✂; незак. (разм.).

Тое, што і чыніць (у 1 знач.).

учытацца, ✂; зак.

Чытаючы, унікнуць.

• У. ў незразумелы тэкст.

|| незак. учытвацца, ✂.

учэпісты, ✂.

1. Здольны чапляцца, хапацца і моцна трымацца за каго-, што-н.

   • Учэпістыя кіпцюры.
   • У. погляд (перан.).

2. перан. Які добра запамінае што-н. (пра памяць, розум).

   • Учэпістая памяць.

3. перан. Вельмі ўпарты, які настойліва дабіваецца сваёй мэты.

   • У. чалавек.
   • Учэпіста (прысл.) трымацца за свае погляды.

|| наз. учэпістасць, ✂.

ушанаванне, ✂, н.

1. гл. ушанаваць.

2. Урачыстасці ў гонар юбіляра і пад.

   • У. ветэранаў працы.