уціхамірыцца, ✂; зак.

  1. Супакоіцца, суняцца; аслабець (пра сілу праяўлення чаго-н.).

    • Крыкун уціхамірыўся.
    • Мора ўціхамірылася.

  2. Стаць паслухмяным, пакорным, утаймавацца.

    • Раз’юшаны звер уціхамірыўся.

|| незак. уціхамірвацца, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)