Verbum

ухаластую, прысл.

Не робячы карыснай работы (пра рух механізмаў), дарэмна.

• Матор працуе ў.

ухапіцца, ✂; зак.

1. за каго-што. Схапіцца, узяцца.

   • У. за крысо.
   • У. за поручань.

2. перан., за што. Узяцца старанна за якую-н. справу; выкарыстаць што-н. у сваіх інтарэсах.

   • У. за работу.
   • У. за цікавую думку, за каштоўную прапанову.

ухапіць, ✂; зак.

1. Схапіць, узяць.

   • У. за хвост.
   • Стараецца ў. сабе пабольш.

2. перан. Хутка, адразу зразумець, улавіць.

   • Мы адразу ж ухапілі яго думку.

3. З’есці чаго-н. крыху або наспех (разм.).

   • У. некалькі лыжак супу.

4. Паспець зрабіць што-н., управіцца з чым-н. (разм.).

   • Работы многа, за дзень не ўхопіш.

ухвала, ✂, ж.

Адабрэнне, станоўчая ацэнка.

• Ківаць галавой у знак ухвалы.

ухваліць, ✂; зак.

Даць станоўчую ацэнку, прызнаць добрым, правільным, дапушчальным.

• У. задуму.
• У. план развіцця гаспадаркі.

|| незак. ухваляць, ✂.

|| наз. ухваленне, ✂.

ухвальны, ✂ (разм.).

Які заключае ў сабе, выражае ўхвалу.

• Ухвальныя словы.

ухіл, ✂, м.

1. Нахіленая пакатая паверхня, схіл.

   • Цягнік ідзе пад у.

2. перан. Пэўны напрамак дзейнасці, інтарэсаў, спецыялізацыі.

   • Школа з мастацкім ухілам.

3. перан. Адхіленне, адыход ад асноўнай лініі ў поглядах, палітыцы.

   • Правы ў.

ухілісты, ✂.

Пазбаўлены пэўнасці, яснасці, непрамы.

• У. адказ.

|| наз. ухілістасць, ✂.

ухіліцца, ✂; зак.

1. ад каго-чаго і без дапаўнення. Адхіліцца, адсунуцца ўбок, каб пазбегнуць чаго-н.

   • У. ад удару.

2. Адысці ад прамога напрамку.

   • Дарога ўхілілася ўлева.

3. перан., ад чаго. Пазбягаючы чаго-н., устараніцца, адмовіцца ад чаго-н.

   • У. ад прамога адказу.
   • У. ад абавязкаў.

|| незак. ухіляцца, ✂.

|| наз. ухіленне, ✂.

ухітрыцца, ✂; зак.

Сумець, умудрыцца зрабіць што-н. цяжкае, што патрабуе спрыту, знаходлівасці.

• Ухітрыўся прабрацца незаўважаным.

|| незак. ухітрацца, ✂.