уцэліць, ✂; зак.

Страляючы, кідаючы або ўдараючы, папасці ў каго-, што-н.

  • Камень уцэліў яму ў патыліцу.
  • У. каменем у акно.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)