Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

рабак, , м. (разм.).

Гліст.

  • У яго рабакі.

|| прым. рабачны, .

рабалепны, .

Ліслівы, рабскі, угодлівы.

  • Рабалепная просьба.
  • Рабалепнае пакланенне.

|| наз. рабалепнасць, .

рабалепстваваць, ; незак.

Весці сябе рабалепна, быць рабалепным.

|| наз. рабалепства, .

рабаўладальнік, , м.

Той, хто валодае рабамі (у 1 знач.).

|| ж. рабаўладальніца, .

|| прым. рабаўладальніцкі, .

  • Рабаўладальніцкія плантацыі.

рабаўладанне, , н.

Валоданне рабамі (у 1 знач.).

|| прым. рабаўладальніцкі, .

  • Р. лад.

рабаўласнік, , м.

Тое, што і рабаўладальнік.

|| ж. рабаўласніца, .

|| прым. рабаўласніцкі, .

рабаўласніцтва, , н.

Тое, што і рабаўладанне.

рабаўнік, , м.

Той, хто рабуе каго-, што-н.; грабежнік.

|| ж. рабаўніца, .

|| прым. рабаўніцкі, .

рабаўніцтва, , н.

Тое, што і рабаванне; грабежніцтва.

рабаціністы, .

З рабаціннем.

  • Р. твар дзяўчынкі.

|| наз. рабаціністасць, .