Verbum

нагар, ✂, м.

Тое, што ўтвараецца ад няпоўнага згарання чаго-н. нараст ад гарэння.

• Н. на свечцы.

|| прым. нагарны, ✂.

нагаравацца, ✂; зак.

Зазнаць многа гора.

• Н. ў вайну.

нагарадзіць, ✂; зак.

1. Нарабіць многа перагародак, парканаў, платоў.

   • Н. катухоў.

2. Наставіць, накідаць у беспарадку вялікую колькасць чаго-н. (разм.).

3. перан. Нагаварыць, напісаць чаго-н. лішняга, непатрэбнага.

|| незак. нагароджваць, ✂.

нагарнуць, ✂; зак.

Горнучы, заграбаючы, сабраць у адно месца нейкую колькасць чаго-н.

• Н. кучу пяску.

|| незак. нагортваць, ✂.

нагарэзаваць, ✂; зак. (разм.).

Тое, што і нагарэзнічаць.

нагарэзнічаць, ✂; зак. (разм.).

Насваволіць, напракудзіць.

нагарэлы, ✂.

На якім утварыўся нагар.

• Н. кнот.

нагарэць​¹, ✂; зак.

1. Даць нагар.

   • Кнот нагарэў за вечар.

2. безас., чаго. Расходавацца ў нейкай колькасці (пра паліва, электрычную энергію).

   • Электрычнасці нагарэла на трыццаць тры рублі.

|| незак. нагараць, ✂ і нагарваць, ✂.

нагарэць​², ✂; безас.; зак. (разм.).

Быць пакараным, атрымаць спагнанне за што-н.

• Яму моцна нагарэла.

нагаспадарыць, ✂; зак. (разм.).

Кіруючы гаспадаркай, дасягнуць чаго-н.

• Без добрай зямлі не нагаспадарыш.