Verbum

разбежка, ✂, ж. (разм.).

1. гл. разбегчыся.

2. Размінка бегам перад спартыўнымі выступленнямі.

3. Разыходжанне, несупадзенне ў чым-н., супярэчнасць.

   • Р. ў два міліметры.

разбежнасць, ✂, ж.

Тое, што і разбежка.

• Можна было заўважыць разбежнасці з планам.

разбінтавацца, ✂; зак.

1. Зняць з сябе бінт.

   • Ранены разбінтаваўся.

2. Разматацца, развязацца (пра бінт, павязку і пад.).

3. Вызваліцца ад бінту, павязкі і пад. (разм.).

   • Палец разбінтаваўся.

|| незак. разбінтоўвацца, ✂.

разбінтаваць, ✂; зак.

Развязаць, зняць, разматаць бінт на чым-н.

• Р. нагу.

|| незак. разбінтоўваць, ✂.

разбіраць, ✂; незак.

1. гл. разабраць.

2. Выбіраючы, разборліва разглядаць.

   • Ісці, не разбіраючы дарогі.

3. Крытычна абмяркоўваць (паводзіны, чые-н. учынкі; разм.).

   • На сходзе разбіралі парушальнікаў дысцыпліны.

разбітны, ✂ (разм.).

Кемлівы, бойкі, развязны, лоўкі.

• Мой сябар — р. хлопец.

разбіты, ✂ (разм.).

Які страціў бадзёрасць, бяссільны, стомлены.

• Адчуваць сябе разбітым.

|| наз. разбітасць, ✂.

разбіцца, ✂; зак.

1. Раскалоцца ад удару, трэснуць, распасціся на часткі.

   • Шклянка разбілася.
   • Самалёт разбіўся.
   • Разбіліся планы (перан.).

2. Раздзяліцца на часткі, групы.

   • Р. на атрады.

3. Моцна выцяць, параніць сабе якую-н. частку цела або загінуць пры падзенні.

   • Р. насмерць.

|| незак. разбівацца, ✂.

разбіць, ✂; зак.

1. гл. біць.

2. Раздзяліць, расчляніць.

   • Р. лес на ўчасткі.
   • Р. атрад на групы.

3. Плануючы, зрабіць, устроіць, размясціць што-н.

   • Р. палатку.
   • Р. кветнік.

4. Пашкодзіць, разбурыць, парушыць.

   • Р. галаву.
   • У час землетрасення разбіла (безас.) дом.
   • Разбіты паралічом (паралізаваны).
   • Р. мары і надзеі (перан.).
   • Р. чужое шчасце (перан.).

5. Перамагчы, нанесці паражэнне.

   • Р. ворага.
   • Р. праціўнікаў новай ідэі (перан.).

6. Растрэсці, разварушыць, раскінуць.

   • Р. сена.
   • Р. гной на полі.

|| незак. разбіваць, ✂.

|| наз. разбіванне, ✂ і разбіўка, ✂.

|| прым. разбівачны, ✂.

разблытацца, ✂; зак.

1. Раздзяліцца, разматацца.

   • Вузлы нарэшце разблыталіся.
   • Вяроўка з цяжкасцю разблыталася.

2. перан. Стаць ясным, зразумелым (разм.).

   • Клубок заблытаных спраў лёгка разблытаўся.

|| незак. разблытвацца, ✂.