Verbum

разбіцца, ✂; зак.

1. Раскалоцца ад удару, трэснуць, распасціся на часткі.

   • Шклянка разбілася.
   • Самалёт разбіўся.
   • Разбіліся планы (перан.).

2. Раздзяліцца на часткі, групы.

   • Р. на атрады.

3. Моцна выцяць, параніць сабе якую-н. частку цела або загінуць пры падзенні.

   • Р. насмерць.

|| незак. разбівацца, ✂.