Verbum

разбіць, ✂; зак.

1. гл. біць.

2. Раздзяліць, расчляніць.

   • Р. лес на ўчасткі.
   • Р. атрад на групы.

3. Плануючы, зрабіць, устроіць, размясціць што-н.

   • Р. палатку.
   • Р. кветнік.

4. Пашкодзіць, разбурыць, парушыць.

   • Р. галаву.
   • У час землетрасення разбіла (безас.) дом.
   • Разбіты паралічом (паралізаваны).
   • Р. мары і надзеі (перан.).
   • Р. чужое шчасце (перан.).

5. Перамагчы, нанесці паражэнне.

   • Р. ворага.
   • Р. праціўнікаў новай ідэі (перан.).

6. Растрэсці, разварушыць, раскінуць.

   • Р. сена.
   • Р. гной на полі.

|| незак. разбіваць, ✂.

|| наз. разбіванне, ✂ і разбіўка, ✂.

|| прым. разбівачны, ✂.