Verbum

куртаты, ✂ (разм.).

1. З кароткім або адсечаным хвастом (пра жывёл).

   • К. сабака.

2. перан. Невялікага росту, малы, кароткі.

   • К. чалавек.

3. Цесны (пра адзенне).

   • К. пінжачок.

4. перан. Няпоўны, абмежаваны (іран.).

   • Куртатая канстытуцыя.

|| наз. куртатасць, ✂.

куртка, ✂, ж.

Кароткая верхняя вопратка, якая зашпільваецца на гузікі ці на замок.

|| памянш. куртачка, ✂.

|| прым. куртачны, ✂.

куртызанка, ✂, ж. (уст.).

Жанчына лёгкіх паводзін, якая знаходзілася на паслугах у арыстакратычным асяроддзі.

курціна, ✂, ж.

1. Града для кветак, клумба (уст.).

2. Участак, засаджаны адной пародай дрэў, а таксама група дрэў адной пароды.

3. Даўней: частка крапаснога вала паміж двума бастыёнамі.

|| прым. курцінны, ✂.

курч, ✂, м.

Сутаргавае сцягванне мышцаў цела.

курчыцца, ✂; незак.

1. Сціскацца ўсім целам (ад болю, сутаргі, сцюжы і пад.).

   • К. ад болю.

2. Рабіцца няроўным, пагнутым; скручвацца, выгінацца.

   • Бяроста курчылася на агні.

курчыць, ✂; незак.

1. каго (што), звычайна безас. Балюча зводзіць мышцы цела.

   • Яго ўсяго курчыла.

2. Падгінаць.

   • К. пальцы на назе.

курыва, ✂, н. (разм.).

Табака і наогул тое, што можна курыць.

• Трэба купіць к.

курылка, ✂, ж. (разм.).

Тое, што і курыльня.

курыльня, ✂, ж.

Пакой для курэння.