Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

кур’ёзны, .

Смешны, забаўны.

  • К. выпадак.

|| наз. кур’ёзнасць, .

куркоўка, , ж. (разм.).

Курковая паляўнічая стрэльба.

курлыкаць, ; незак.

Пра жураўлёў: ствараць гукі, падобныя на «курлы».

|| аднакр. курлыкнуць, .

|| наз. курлыканне, .

курносы, .

Кароткі і задраны ўгору (пра нос) або (пра чалавека) з кароткім задраным носам.

|| наз. курносасць, .

курны, .

  1. Які абаграваецца печкай без коміна.

    • Курная хата.
  2. Які дае многа дыму, копаці.

    • Курная галавешка.

курняўкаць, ; незак. (разм.).

Пра катоў: утвараць ціхія манатонныя гукі накшталт «курняў».

куродым, , м.

Густы едкі дым пры гарэнні, тленні без полымя.

куродымець, ; незак.

Вылучаць куродым, дымець.

  • Галавешка куродымее.

|| зак. закуродымець, .

куродыміць, ; незак.

Спальваючы што-н., напускаць куродыму.

  • Начнічок к.

|| зак. закуродыміць, .

курок, , м.

Частка ўдарнага механізма ў ручной агнястрэльнай зброі.

  • Націснуць на к.

|| прым. курковы, .