Verbum

крыўдзіць, ✂; незак.

Рабіць крыўду каму-н.

• К. таварыша.

крыўдлівы, ✂.

Які лёгка крыўдзіцца, здольны адчуваць крыўду.

• К. па натуры чалавек.

|| наз. крыўдлівасць, ✂.

крыўдны, ✂.

Які заключае ў сабе крыўду, прычыняе крыўду.

• Крыўдная мянушка.
• Крыўдныя словы.

крыўляка, ✂, м.; ✂, ж., ✂ (разм.).

Чалавек, які крыўляецца; ламака.

крыўляцца, ✂; зак.

Рабіць грымасы, трымацца ненатуральна; ламацца.

• К. перад люстэркам.

|| наз. крыўлянне, ✂.

крыха, ✂, ж.

Нязначная колькасць, часцінка чаго-н.

• К. хлеба.

крыхабор, ✂, м. (неадабр.).

Чалавек, схільны да крыхаборства.

|| прым. крыхаборскі, ✂.

крыхаборнічаць, ✂; незак. (неадабр.).

Займацца крыхаборствам, быць крыхаборам.

крыхаборства, ✂, н.

1. Празмерная дробязнасць, скупасць.

2. Увага дробязям на шкоду шырокім, важным пытанням.

|| прым. крыхаборскі, ✂.

крыху, прысл.

1. У невялікай колькасці, нямнога.

   • Узяць к. солі.
   • Назбіраць к. грыбоў.

2. Чуць-чуць; у нязначнай ступені.

   • К. падлячыцца.