Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

крыль, , м.

Прамысловая назва некаторых відаў марскога рачка.

|| прым. крылевы, .

крымінагенны, , (спец.).

Здольны прывесці да злачынстваў; злачынны.

  • Крымінагеннае здарэнне.
  • Крымінагенная абстаноўка.

|| наз. крымінагеннасць, .

крымінал, , м. (разм.).

Крымінальная справа.

  • Гэта ж к.!

крыміналіст, , м.

Спецыяліст у галіне крыміналістыкі.

|| ж. крыміналістка, .

крыміналістыка, , ж.

Юрыдычная дысцыпліна аб метадах даследавання злачынстваў, збірання і вывучэння судовых доказаў.

|| прым. крыміналістычны, .

крыміналогія, , ж.

Навука аб злачыннасці і метадах яе папярэджання.

|| прым. крыміналагічны, .

крымінальны, .

Звязаны са злачынствам; злачынны.

  • К. выпадак.

|| наз. крымінальнасць, .

крымінолаг, , м.

Спецыяліст па крыміналогіі.

крымплен, , м.

Сінтэтычная тканіна з поліэфірнага валакна.

|| прым. крымпленавы, .

крыналін, , м.

Даўнейшая шырокая спадніца на тонкіх абручах (мода 1-й паловы 19 ст.).

|| прым. крыналінавы, і крыналінны, .