Verbum

няцотны, ✂.

Які не дзеліцца на два.

• Н. лік.

нячленараздзельны, ✂.

Пазбаўлены членараздзельнасці; невыразны.

• Нячленараздзельнае маўленне.

|| наз. нячленараздзельнасць, ✂.

нячутны, ✂.

Такі, што не робіць шуму; якога не чуваць зусім, вельмі ціхі.

• Прайсці нячутнымі крокамі.

|| наз. нячутнасць, ✂.

нячысты​¹ ✂ прым.

1. Брудны, неахайны.

   • Н. пакой.

2. Неаднародны, з дамешкамі чаго-н.; забруджаны; невыразны.

   • Нячыстая вада.
   • Нячыстыя фарбы.

3. Неахайна выкананы, неакуратны (разм.).

   • Нячыстая апрацоўка.

4. Невыразны, не зусім дакладны, правільны (пра гукі, выказванне думак) (разм.).

   • Н. голас.

5. перан. Які не вызначаецца сумленнасцю, здольны да махлярства.

   • Нячыстая справа.

|| наз. нечыстата, ✂.

нячысты​², ✂ (разм. уст.).

1. Грэшны, д’ябальскі.

   • Нячыстае месца.

2. Злы дух, чорт.

   • Вось табе і смяльчак, а нячыстага баіцца.

◊

• Нячыстая сіла (разм.) — чорт, д’ябал.

• Нячысты дух — бесцялесная звышнатуральная, надпрыродная істота, нячысцік.

нячысцік, ✂, м. (разм.).

У забабонах: нячыстая сіла, чорт.

нячэпаны, ✂.

Тое, што і нечапаны.

няшмат, прысл. у знач. вык.

Не вельмі многа.

• Н. ты напрацаваў тут без мяне.
• На такой гаспадарцы зімой работы н.

няшчадны, ✂ (кніжн.).

1. Бязлітасны, няўмольны.

   • Няшчадная смерць.

2. Вельмі моцны па сіле праяўлення.

   • Няшчадная спёка.

|| наз. няшчаднасць, ✂.

няшчасны, ✂.

1. Які церпіць гора, бяду, перажывае няшчасце.

   • Н. чалавек.

2. Які з’яўляецца няшчасцем, заключае ў сабе няшчасце.

   • Н. выпадак.

3. Які прыносіць няшчасце або прадвяшчае яго.

   • Н. дзень.

4. Нікчэмны, мізэрны (разм.).

   • Бедныя людзі цягаліся па свеце, зараблялі няшчасныя рублі.

5. Ужыв. як лаянка (разм.).

   • Дык гэта ты, чарвяк н., спаіў Сяргея?