Verbum

кольца, ✂, н.

1. Прадмет, звычайна металічны, які мае форму вобада, абруча, акружнасці.

   • Кольцы дроту.
   • Гімнастычныя кольцы.

2. Тое, што мае форму такога прадмета.

   • Кольцы дыму.

кольчаты, ✂.

Які складаецца з кольцаў.

• К. ланцуг.
• Кольчатыя чэрві.

колючы, ✂.

1. Такі, якім можна ўкалоць, пракалоць што-н.

   • Колючая зброя.

2. Які стварае адчуванне ўколу (уколаў).

   • К. боль.

ком, ✂, м.

Круглаваты, звычайна зацвярдзелы кавалак якога-н. мяккага, рыхлага рэчыва, а таксама пра што-н. скамечанае, скручанае.

• К. зямлі.
• К. цеста.
• К. паперы.
• Згарнуць посцілку ў к.
• К. у горле, падкаціўся (падступіў) да горла (перан. пра спазмы ў горле пры адчуванні моцнай крыўды; разм.).

кома, ✂, ж. (спец.).

Вельмі цяжкі стан, які пагражае смерцю і характарызуецца парушэннем усіх функцый арганізма.

• Знаходзіцца ў коме.

|| прым. каматозны, ✂.

• К. стан.

кома, ✂, ж. (спец.).

Невялікі (меншы за ​¹⁄₈ тону) інтэрвал паміж двума гукамі.

комельгам, прысл. (абл.).

Хутка, паспешліва, неабдумана.

• Кінуўся к.

комі, нескл.

Народ фіна-угорскай моўнай групы, які складае асноўнае насельніцтва Рэспублікі Комі, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| прым. комі, ✂.

комік, ✂, м.

1. Акцёр, які выконвае камічныя ролі.

2. перан. Чалавек, які ўмее смяшыць, весяліць іншых (разм.).

комікс, ✂, м.

Невялікая кніжка з малюнкамі або серыя малюнкаў з тэкстам лёгкага, звычайна прыгодніцкага зместу.