Verbum

валяр’я́н, ✂, м.

Травяністая расліна сямейства валяр’янавых з ружовымі кветкамі, з каранёў якой вырабляюць лекавыя настойкі.

|| прым. валяр’янавы, ✂.

• Валяр’янавыя каплі.

валяр’я́нка, ✂, ж. (разм.).

Валяр’янавыя каплі.

ва́ляцца, ✂; незак.

1. Лежачы, пераварочвацца з боку на бок.

   • В. ў пяску.

2. Ляжаць, нічога не робячы, нядбайна разваліўшыся (разм.).

   • В. на канапе.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Ляжаць у беспарадку, бязладна, як папала, не на месцы (разм.).

   • На падлозе валяецца ручнік.
   • На дарозе не валяецца (дарма, лёгка не дастаецца).

ва́ляць, ✂; незак.

1. Нахіліўшы, абарочваць, перакульваць.

   • Бура валяе дрэвы.

2. валяй(це). Ужыв. ў якасці пабуджэння да дзеяння (разм.).

   • Валяй па дровы!

вампі́р, ✂, м.

1. Род буйных лятучых мышэй (кажаноў).

2. У казках, старажытных павер’ях, прыгодніцкай літаратуры і кінафільмах: пярэварацень, мярцвяк, які нібыта выходзіць ноччу з магілы і смокча кроў жывых.

3. перан. Бязлітасны эксплуататар, крывасмок.

|| прым. вампірскі, ✂.

вана́дый, ✂, м.

Хімічны элемент, тугаплаўкі метал светла-шэрага колеру.

|| прым. ванадыевы, ✂.

ванда́л, ✂, м.

Разбуральнік культуры, варвар [па назве старажытнагерманскага племені].

вандалі́зм, ✂, м.

Няшчаднае разбурэнне, знішчэнне гістарычных помнікаў і культурных каштоўнасцей, варварства.

|| прым. вандалісцкі, ✂.

вандрава́ць, ✂; незак.

1. Падарожнічаць, рабіць падарожжа.

2. Часта мяняць месца жыхарства, весці неаседлы спосаб жыцця.

3. перан. Пераходзіць з месца на месца.

   • Так і вандруем з картатэкай.
   • З. пакоя ў пакой.

|| наз. вандраванне, ✂.

вандро́ўнік, ✂, м.

1. Чалавек, які вандруе, падарожнічае.

2. Той, хто часта мяняе месца жыхарства, вядзе неаседлы спосаб жыцця; качэўнік.

|| ж. вандроўніца, ✂.

|| прым. вандроўніцкі, ✂.