вандро́ўнік, ✂, м.

  1. Чалавек, які вандруе, падарожнічае.

  2. Той, хто часта мяняе месца жыхарства, вядзе неаседлы спосаб жыцця; качэўнік.

|| ж. вандроўніца, ✂.

|| прым. вандроўніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)