Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

немудрагелісты, .

Самы звычайны, просты, прымітыўны.

  • Н. інструмент.

|| наз. немудрагелістасць, .

немцы, , м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Германіі.

|| ж. немка, .

|| прым. нямецкі, .

немы, .

Жудасны, страшэнны, дзікі, роспачны.

  • Н. крык.

  • Немым голасам (разм.) — вельмі моцна, што ёсць сілы (крычаць, плакаць).

ненавідзець, ; незак.

Адносіцца з нянавісцю да каго-, чаго-н.

  • Н. ворага.

ненавіснік, , м.

Чалавек, які ненавідзіць каго-, што-н., жадае зла.

|| ж. ненавісніца, .

|| прым. ненавісніцкі, .

ненавісны, .

Які выклікае нянавісць, агіду.

  • Н. вораг.

|| наз. ненавіснасць, .

ненаглядны, .

  1. Каханы, самы дарагі.

    • Сустрэць ненаглядную (наз.).
  2. Вельмі прыгожы, ад якога нельга адарваць вачэй.

    • Ненаглядныя сінія далі.

ненадоўга, прысл.

На кароткі час.

  • Паехаць н.

ненажэрны, (разм.).

  1. Такі, якога цяжка накарміць; пражэрлівы.

    • Н. шчупак.
    • Н. агонь (перан.).
  2. перан. Які не можа здаволіцца тым, што мае; прагны да чужога.

    • Н. характар.

|| наз. ненажэрнасць, .

ненападзенне, , н.

Адмаўленне дагаворных дзяржаў ад якіх-н. варожых дзеянняў у адносінах паміж сабой.

  • Дагавор аб ненападзенні.