Verbum

адпалі́ць, ✂; зак.

1. Спаліць частку прадмета; перапаліўшы, аддзяліць.

   • А. кавалак шнура.

2. Апрацаваць тэрмічным спосабам метал, шкло для надання адпаведнай якасці (спец.).

3. перан. Зрабіць, сказаць што-н. нечаканае.

   • Адпаліць штуку (разм. неадабр.) —учыніць што-н. недарэчнае, непрыстойнае.

|| незак. адпальваць, ✂.

адпампава́ць, ✂; зак.

Адліць, убавіць пры дапамозе помпы.

• А. ваду.

|| незак. адпампоўваць, ✂.

|| наз. адпампоўванне, ✂.

адпаро́цца, ✂; зак.

Адарвацца, аддзяліцца па лініі шва (пра што-н. прышытае).

• Адпароўся каўнер.

|| незак. адпорвацца, ✂.

адпаро́ць, ✂; зак.

Распароўшы, аддзяліць.

• А. падкладку.

|| незак. адпорваць, ✂.

адпа́рыць, ✂; зак.

Размякчыць парай.

• А. касцюм.

|| незак. адпарваць, ✂.

адпа́свіцца, ✂; зак. (разм.).

1. Тое, што і адпасвіць (у 2 знач.).

2. Скончыць пасвіцца.

3. Адкарміцца на падножным корме; ад’есціся.

   • Каровы адпасвіліся за лета.

|| незак. адпасвацца, ✂.

адпа́свіць, ✂; зак.

1. Правесці пэўны час, пасучы жывёлу.

   • А. сваю чаргу.

2. каго і без дапаўнення. Закончыць пасьбу жывёлы (разм.).

3. Адкарміць на падножным корме.

   • А. коней.

|| незак. адпасваць, ✂.

|| наз. адпас, ✂.

адпа́сці, ✂; зак.

1. Аддзяліцца, адваліцца.

   • Тынк адпаў.

2. Страціць сувязь з кім-, чым-н., выйсці са складу якога-н. аб’яднання.

3. Страціць сілу, сэнс; прайсці, знікнуць.

   • Абвінавачанне адпала.
   • Праблема жылля адпала.

|| незак. адпадаць, ✂.

адпаўзці́, ✂; зак.

Перамясціцца паўзком.

• А. з дарогі ўбок.

|| незак. адпаўзаць, ✂.

адпаце́лы, ✂.

Пакрыты налётам вільгаці.

• Адпацелыя вокны.