Verbum

аднато́нны​¹ ✂ прым.

1. Аднастайны паводле тону, гучання; манатонны.

   • Аднатонная песня.

2. Аднаколерны.

   • А. стэп.

|| наз. аднатоннасць, ✂.

аднато́нны​² ✂ прым.

Разлічаны на перавозку адной тоны грузу.

• А. грузавік.

аднатыпо́вы, ✂ і аднаты́пны, ✂.

Аднаго ці падобнага тыпу.

• Аднатыповыя вобразы.
• Аднатыпныя машыны.

|| наз. аднатыповасць, ✂ і аднатыпнасць, ✂.

адначасо́вы, ✂.

Які адбываецца, робіцца ў адзін час з чым-н.

• Адначасовыя падзеі.
• Адначасовае абслугоўванне шасці станкоў.

|| наз. адначасовасць, ✂.

адначле́н, ✂.

Лік (літара) або здабытак лікаў (літар) у алгебраічным выразе.

аднашлю́бнасць, ✂, ж.

Форма афіцыйнага шлюбу, калі мужчына мае адну жонку, а жанчына — аднаго мужа; манагамія.

|| прым. аднашлюбны, ✂.

адне́квацца, ✂; незак. (разм.).

Адмаўляцца, ухіляцца ад выканання якога-н. даручэння.

адне́куль, прысл.

Невядома з якога месца, з якой крыніцы.

• А. наехала людзей.
• А. выпісаны фразы.

адне́сці, ✂; зак.

1. Несучы, даставіць куды-н. або каму-н. і занесці.

   • А. кнігі ў бібліятэку.

2. Перамясціць, перасунуць. Лодку аднесла (безас.) далёка ў мора.

   • А. плот ад вуліцы.

3. Адкласці, перанесці на далей.

   • А. сустрэчу на верасень.

4. перан. Уключыць, залічыць у склад якіх-н. прадметаў або з’яў, на чый-н. рахунак, звязаць з пэўным перыядам.

   • А. рукапіс да 16 стагоддзя.

|| незак. адносіць, ✂.

|| наз. аднясенне, ✂, аднос, ✂ і адноска, ✂.

адне́сціся, ✂; зак.

Выявіць свае адносіны, паставіцца пэўным чынам да каго-, чаго-н.

• Уважліва а. да запатрабаванняў народа.

|| незак. адносіцца, ✂.

|| наз. адносіны, ✂.