Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

жаўцінка, , ж. (разм.).

Жоўтая плямка, жаўтаватае адценне.

  • Колер белы з жаўцінкай.

жаўціць, ; незак.

Рабіць жоўтым, афарбоўваць у жоўты колер.

|| зак. выжаўціць, .

жаўцягонны, .

Які садзейнічае выдзяленню жоўці ў кішэчнік (пра лекавыя сродкі).

жаўцяк, , м. (абл.).

Жоўты пясок.

жаўцянка, , ж.

Жоўтая фарба.

  • Анілінавая ж.

жах1, , м.

  1. Моцны страх да знямення.

    • Многіх ахапіў ж.
  2. звычайна чаго. Трагічная з’ява, здарэнне, бязвыхаднасць.

    • Жахі вайны.
  3. Нешта вельмі страшнае (разм.).

    • Ж. ды і толькі.
  4. у знач. прысл. Вельмі, незвычайна.

    • Ж. як далёка.
  5. у знач. вык. Жахліва, страшна.

    • Проста ж.

жах2, гукаперайм.

Ужыв. для абазначэння шорхання, удару і пад.

  • На дварэ чулася ж. ды ж.

жахлівы, .

  1. Які выклікае жах, вельмі страшны.

    • Ж. выгляд.
    • Ж. крык (поўны жаху, роспачы).
  2. Вельмі моцны (пра ступень інтэнсіўнасці).

    • Жахлівая эксплуатацыя.

|| наз. жахлівасць, .

жахнуцца1, ; зак. (разм.).

Моцна ўдарыцца аб што-н. цвёрдае.

  • Ж. лбом аб вушак.

|| незак. жахацца, .

жахнуцца2, ; зак.

Прыйсці ў жах, моцна спалохацца.

|| незак. жахацца, .