Verbum

адквітне́ць, ✂; зак.

1. Скончыць квітнець, цвісці; адцвісці.

   • Адквітнелі каштаны.

2. перан. Пражыць маладыя гады, страціць свежасць, пастарэць.

адкі́даць, ✂; зак.

Адкінуць за некалькі разоў.

• А. дровы з двара.

|| незак. адкідаць, ✂.

адкідны́, ✂.

Які адкідваецца, прымацаваны адным краем.

• З адкідным верхам машына.
• Адкідное крэсла.

адкі́ды, ✂.

Непрыгодныя рэшткі чаго-н., адходы.

• Скрыня для акідаў.
• А. вытворчасці.
• А. грамадства (перан.).

|| прым. адкідны, ✂.

адкі́нуцца, ✂; зак.

1. Адхіліцца, адваліцца назад тулавам.

   • А. на спінку крэсла.

2. Раптоўна адчыніцца, адпасці, адсунуцца ў бок.

   • Адкінуліся дзверцы.
   • Адкінуліся шторы.

3. Вярнуцца зноў (пра хваробу).

   • Адкінулася гарачка.

4. перан. Адвярнуцца.

   • Адкінуліся кавалеры, засталася адна.

|| незак. адкідвацца, ✂.

адкі́нуць, ✂; зак.

1. Кінуць убок.

   • А. камень.

2. перан. Не прыняць, адмовіцца ад чаго-н. (разм.).

   • Добрую рэч ніхто не адкіне.
   • А. сумненні.

3. перан. Атакуючы, прымусіць адступіць.

   • А. ворага далёка назад.

4. Адкрыць, адвесці ўбок, адвярнуць, закінуць назад.

   • А. века скрыні.
   • А. галаву.

5. Зменшыць на пэўную колькасць, адняць.

   • А. сотню рублёў.

6. ас. і безас., каго-што.

   • Вярнуцца (пра хваробу).
   • Грып яго адкінуў.

7. Адбіць, стварыць (цень, святло і пад.).

   • Сад адкінуў густы цень.

◊

• Адкінуць хвост (капыты) (разм.) — захварэць, памерці.

|| незак. адкідваць, ✂.

адкіпе́лы, ✂.

Які згус, ссеўся пры кіпенні.

• Адкіпелае малако.

адкіпе́ць, ✂; зак.

1. Згуснуць, ссесціся ад кіпення.

   • Малако адкіпела.

2. перан. Супакоіцца, уціхнуць.

   • Адкіпела на сэрцы (безас.).

|| незак. адкіпаць, ✂.

адкла́д, ✂, м.

Перанясенне на больш позні тэрмін; адтэрміноўка.

• А. не ідзе на лад (прыказка).

адклада́нне, ✂, н.

1. гл. адкласціся.

2. Тое, што і адклады.