Verbum

адка́з​², ✂, м.

У выразе: да адказу (разм.) — да канца.

• Закруціць гайку да адказу.

адказа́ць, ✂; зак.

1. каму, на што і без дапаўнення.

   • Даць адказ, адазвацца.
   • А. урок.
   • А. на пісьмо.

2. чым. Паступіць якім-н. чынам у адказ на што-н.

   • А. жартам.
   • З. за каго-што і без дапаўнення.
   • Быць пакараным, панесці адказнасць за каго-, што-н.
   • А. за свой учынак.

3. Завяшчаць што-н. каму-н.

   • Ён адказаў сыну частку гаспадаркі.

|| незак. адказваць, ✂.

адка́знасць, ✂, ж.

1. гл. адказны.

2. Неабходнасць, абавязак адказваць за свае дзеянні, учынкі, быць адказным за іх.

   • Пачуццё адказнасці.
   • Крымінальная а.

адка́зны, ✂.

1. Чалавек, на якога ўскладаецца адказнасць, які адказвае за каго-, што-н.

   • А. рэдактар.
   • А. (наз.) за вечар.

2. Вельмі важны, значны.

   • Адказнае даручэнне.
   • Адказная пасада.
   • А. момант.

|| наз. адказнасць, ✂.

адка́зчык, ✂, м.

1. Асоба, якой прад’яўлены судовы іск.

   • Удзел у справе істца і адказчыка.

2. Той, хто нясе адказнасць, адказвае за што-н. (разм.).

   • Брыгадзір за ўсё а.

|| ж. адказчыца, ✂.

адказыра́ць​¹, ✂; зак. (разм.).

Прывітаць па-вайсковаму, прыклаўшы правую руку да казырка.

адказыра́ць​², ✂; зак. (разм.).

У гульні ў карты: адказаць козырам на козыр.

адкаласава́ць, ✂; зак.

Выпусціць колас.

• Адкаласавала жыта.

адкало́цца​¹, ✂; зак.

1. Аддзяліцца, адпасці ад таго, што колецца, разбіваецца.

   • Адкалолася ручка ад збана.

2. перан. Парваць сувязь з кім-, чым-н., выйсці са складу якой-н. арганізацыі, групы і пад.

   • А. ад калектыву.

|| незак. адколвацца, ✂.

|| наз. адколванне, ✂ і адкол, ✂.

адкало́цца​², ✂; зак.

Пра што-н. праколатае: аддзяліцца, адпасці.

• Шпілька адкалолася.
• Бант адкалоўся.

|| незак. адколвацца, ✂.

|| наз. адколванне, ✂.