Verbum

звонкі​¹, ✂, ж.

Картачная масць, якая абазначаецца чырвонымі ромбікамі.

|| прым. званковы, ✂.

звонкі​² ✂ прым.

1. Гучны, гулкі.

   • З. голас.
   • Звонкае шкло.
   • Звонкая манета (металічныя грошы).

2. Тое, што і гулкі (у 2 знач.).

   • Звонкае паветра.

○

• Звонкі зычны — які вымаўляецца з удзелам голасу.

|| наз. звонкасць, ✂.

звонку, прысл.

1. Са знешняга боку.

   • Пачысціць акно з.

2. Знешне, з выгляду (разм.).

   • З. спакойны чалавек.

звузіцца, ✂; зак.

Стаць вузкім або вузейшым.

|| незак. звужацца, ✂ і звужвацца, ✂.

|| наз. звужэнне, ✂ і звужванне, ✂.

звузіць, ✂; зак.

Зрабіць вузкім (у 1, 2 і 3 знач.), вузейшым.

|| незак. звужаць, ✂ і звужваць, ✂.

|| наз. звужэнне, ✂ і звужванне, ✂.

звыклы, ✂.

1. Які стаў прывычкай.

   • Звыклыя рухі.

2. Які звыкся з чым-н., набыў прывычку рабіць што-н.

   • З. да частых пераездаў.

|| наз. звыкласць, ✂.

звыкнуцца, ✂; зак.

Прывыкнуць да каго-, чаго-н.

• З. з такой думкай.

|| незак. звыкацца, ✂.

|| наз. звыканне, ✂.

звычаёвы, ✂, (спец.).

Устаноўлены звычаем, а не законам.

• Звычаёвае права.

звычай, ✂, м.

1. Агульнапрыняты парадак, правілы, што даўно ўкараніліся ў быце народа або ў пэўнай грамадскай групе.

   • Спрадвечны з.
   • Гарадскія звычаі.

2. Прывычны спосаб дзеяння, прывычка.

   • Маю з. пасля абеду пашпацыраваць.

звычайна, прысл.

Часцей за ўсё, пастаянна, па ўсталяванай звычцы.

• Як з.
• Такія вечары з. праходзяць весела.