Verbum

звінючы, ✂ (разм.).

Звонкі.

• З. гук.

звісаць, ✂; незак.

1. Быць апушчаным уніз, знаходзіцца ў вісячым становішчы.

   • Валасы звісалі на лоб.

2. Вісець няроўна, не аблягаючы плячэй, стану (пра вопратку).

   • Адзенне звісае з плячэй.

|| зак. звіснуць, ✂.

звіслы, ✂.

Які звіс, апусціўся, абвіслы.

• Звіслыя вусы.
• Звіслае голле.

звіх, ✂, м. (разм.).

Тое, што і вывіх.

• З. нагі.

звіхнуцца, ✂; зак.

1. Зрушыцца ў суставе.

   • Палец звіхнуўся.

2. Страціць розум, звар’яцець (разм.).

   • Ад такіх перажыванняў можна з.

3. Збіцца з правільнага шляху, з правільных пазіцый.

звіхнуць, ✂; зак. (разм.).

Тое, што і вывіхнуць.

• Ён звіхнуў нагу.

звіцца, ✂; зак.

Скруціцца ў клубок, кальцо.

• Змяя звілася ў клубок.

|| незак. звівацца, ✂.

звод​¹, ✂, м. (разм.).

Выміранне, знікненне каго-, чаго-н.

• Здавалася, што ніколі не будзе зводу такім магутным дрэвам.

звод​², ✂, м.

1. Зведзеныя ў адно цэлае і размешчаныя ў пэўнай паслядоўнасці звесткі, матэрыялы, тэксты.

   • З. законаў.

2. Выпуклае або крывалінейнае перакрыцце, якое злучае сцены, апоры якога-н. збудавання.

   • Каменны з.
   • Гатычны з.

зводдалеку, прысл.

З далёкай адлегласці.

• Назіраць з.
• З. ад жыллёвых будынкаў.