Verbum

зводдаль, прысл.

Тое, што і зводдалеку.

зводка, ✂, ж.

Дакумент, запіска, у якой зведзены разам якія-н. звесткі, даныя.

• Аператыўная з.
• З. аб ходзе сяўбы.
• З. надвор’я.

зводнік, ✂, м. (пагард.).

Чалавек, які займаецца зводніцтвам.

|| ж. зводніца, ✂.

зводніцтва, ✂, н.

1. Карыслівае пасрэдніцтва паміж мужчынам і жанчынай для садзейнічання ўступленню іх у любоўную сувязь.

2. Пляткарства, нагаворы або падбухторванне да якіх-н. дрэнных учынкаў.

|| прым. зводніцкі, ✂.

зводнічаць, ✂; незак. (пагард.).

Займацца зводніцтвам.

зводны, ✂.

1. Сабраны з розных месц, састаўлены з чаго-н., з розных частак.

   • Зводная справаздача.
   • З. аркестр.

2. Які даводзіцца каму-н. братам ці сястрой па мачасе або айчыму.

   • З. брат.
   • Зводныя дзеці.

звольніцца, ✂; зак.

Вызваліцца ад выканання якіх-н. абавязкаў, звязаных з вучобай, службай і пад.; канчаткова пакінуць месца работы.

• З. з вайсковай службы.
• З. з працы.

|| незак. звальняцца, ✂.

звольніць, ✂; зак.

Вызваліць ад выканання якіх-н. абавязкаў, звязаных з вучобай, службай і пад. і зняць з работы.

• З. у запас.
• З. з работы.

|| незак. звальняць, ✂.

звон, ✂, м.

1. зво́на, мн. званы́, звано́ў, м. Ударны сігнальны падвясны інструмент (з медзі або меднага сплаву) у форме пустога ўсечанага конуса з падвешаным усярэдзіне ўдарнікам (языком).

   • Царкоўны з.
   • Пажарны з.
   • Званіць ва ўсе званы (таксама перан. расказваць усім пра што-н.).

2. зво́ну. Гук, які ўтвараецца гэтым інструментам, а таксама металічнымі або шклянымі прадметамі пры ўдары.

   • З. касы.
   • З. шклянак.

3. зво́ну, перан. Погаласкі, плёткі.

   • Нечага было разносіць такі з. па сяле.

|| прым. звонавы, ✂.

звонкагалосы, ✂.

Са звонкім голасам.

• Звонкагалосыя дзеці.

|| наз. звонкагалосасць, ✂.