Verbum

навадны, ✂.

1. гл. навесці.

2. Які наводзіць на правільны адказ, дапамагае знайсці яго.

   • Навадное пытанне.

наважыцца, ✂; зак.

Намерыцца нешта зрабіць, рашыцца на што-н.

• Н. сказаць праўду.
• Н. пераехаць у другі горад.

|| незак. наважвацца, ✂.

наважыць​¹, ✂; зак.

Узважваючы, нарыхтаваць у якой-н. колькасці.

• Н. тону бульбы.

|| незак. наважваць, ✂.

наважыць​², ✂; зак.

Намерыцца што-н. зрабіць; вырашыць.

• Н. правесці конкурс дзіцячых малюнкаў.
• Н. перайсці на іншую работу.

навазіцца, ✂; зак. (разм.).

1. Тое, што і навазіць (у 1 знач.).

   • Дзе ж тут навозішся дроў.

2. Уволю наездзіцца, накатацца.

навазіць, ✂; зак.

1. чаго. Прывезці за некалькі прыёмаў вялікую колькасць чаго-н.

   • Н. пяску і гліны.

2. Уволю павазіць, пакатаць.

   • Н. на санках.

|| незак. навожваць, ✂.

навакаін, ✂, м.

Прэпарат, які ўжываецца для мясцовага абязбольвання і для лячэння некаторых захворванняў.

|| прым. навакаінавы, ✂.

навакол, прысл. і прыназ.

1. Тое, што і навокал (у 1 знач.).

2. Тое, што і навокал (у 2 знач.).

навакола, прысл.

1. прысл. Тое, што і навокал (у 1 знач.).

2. Тое, што і навокал (у 2 знач.).

наваколле, ✂, н.

1. Мясцовасць, якая прылягае, прымыкае да чаго-н.

   • Н. горада.
   • Вада затапіла ўсё н.

2. перан. Навакольнае асяроддзе.

   • Літаратурнае н.