Verbum

spit​¹ [spɪt] n.

1. слі́на

2. пляво́к

3. дро́бны дождж або́ снег; імжа́

♦

be the dead spit of smb. быць ве́льмі падо́бным да каго́-н., быць ко́піяй каго́-н.;

He’s the very spit (and image) of his father. Ён выліты бацька.

spit​² [spɪt] v. (spat)

1. плява́ць; плява́цца; пы́рскаць слі́наю, рабі́ць пы́рскі;

spit blood ха́ркаць крывёю;

spit in smb.’s face плю́нуць каму́-н. у твар

2. ста́віцца абыя́кава (да чаго-н./каго-н.);

spit at/on smth. плява́ць на што-н.;

I spit at his order. Мне напляваць на яго загад.

3. фы́ркаць, шыпе́ць (пра жывёл)

4. infml ка́паць, пы́рскаць, се́яць (пра дождж), імжэ́ць;

It was spitting a bit, it was not raining heavily. Трохі імжэла, дажджу вялікага не было.

5. трашча́ць, шыпе́ць, сы́паць і́скрамі (пра дровы);

The grease was spitting on the fire. Тлушч шкварчэў на агні.

♦

within spitting distance infml як плю́нуць

spit out [ˌspɪtˈaʊt] phr. v. infml выка́зваць, выпа́льваць (словы);

spit out a reproach кі́нуць папро́к;

spit out an oath чартыхну́цца, вы́лаяцца;

Come on! Spit out! Давай, гавары!

spit​³ [spɪt] n.

1. ражо́н, во́жаг

2. каса́ (ракі), лука́, до́ўгая во́дмель, мель

spite​¹ [spaɪt] n. зло́сць, зласлі́васць, злара́днасць; варо́жасць, непрыя́знасць;

do smth. out of/from spite рабі́ць (што-н.) са зло́сці

♦

in spite of не зважа́ючы на, нягле́дзячы на

spite​² [spaɪt] v. рабі́ць што-н. на злосць; назаля́ць, дапяка́ць (каго́-н.)

♦

cut off one’s nose to spite one’s face зрабі́ць само́му сабе́ на злосць

spiteful [ˈspaɪtfəl] adj. зло́сны; нядобразычлі́вы; зласлі́вы, злапа́мятны;

be spiteful against smb. зло́снічаць су́праць каго́-н.

spittle [ˈspɪtl] n. dated пляво́к; слі́на; ха́рканне

spittoon [spɪˈtu:n] n. плява́льніца

spiv [spɪv] n. BrE, slang спекуля́нт, фарцо́ўшчык