Verbum

метамарфо́за

(лац. metamorphosis, ад гр. metamorphosis = пераўтварэнне)

1) біял. пераход адной формы развіцця ў другую са змяненнем знешняга выгляду і функцый (напр. м. вусеня ў матыля);

2) значная перамена, істотнае змяненне.

метаста́з

(фр. métastase, ад гр. metastasis = перамяшчэнне)

1) перамяшчэнне крывёю або лімфай узбуджальніка хваробы ў арганізме з аднаго месца на другое;

2) месца захворвання, якое ўзнікла ў выніку перамяшчэння такога ўзбуджальніка.

метафі́ізіка

(лац. metaphysica, ал гр. meta ta physika = пасля фізікі)

1) філасофскае вучэнне, якое сцвярджае нязменнасць раз назаўсёды дадзеных пачаткаў свету;

2) спосаб мыслення, які разглядае з’явы без уліку іх узаемнай сувязі і развіцця;

3) перан. што-н. малазразумелае, туманнае.

метрапалітэ́н

(фр. métropolitain, ад гр. metropolis = галоўны горад, сталіца)

гарадская падземная электрычная чыгунка.

метрапо́лія

(гр. metropolis, ад meter = маці + polis = горад)

дзяржава ў адносінах да калоній, якімі яна валодае.

метрдатэ́ль

(фр. maître d’hôtel = гаспадар гасцініцы)

распарадчык у рэстаране, які кіруе працай афіцыянтаў.

метро́

(фр. métro, ад métropolitain = метрапалітэн)

тое, што і метрапалітэн.

меты́с

(фр. métis, ад лац. mixtus = змешаны)

нашчадак ад шлюбу прадстаўнікоў розных рас.

метэо́р

(гр. meteoros = які лунае ў паветры)

1) астр. з’ява кароткай успышкі невялікага нябеснага цела, якое з вялікай хуткасцю ўлятае ў зямную атмасферу з міжпланетнай прасторы, а таксама само такое цела;

2) перан. што-н. нечаканае, яркае, але хуткацечнае, недаўгавечнае.

меха́ніка

[лац. mechanica, ад гр. mechanike (techne) = навука аб машынах]

1) раздзел фізікі, які вывучае рух цел у прасторы і сілы, што выклікаюць гэты рух;

2) перан. складаная сутнасць, будова чаго-н. (напр. м. гаспадаркі).