Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

чабан назоўнік | мужчынскі род

Пастух авечых статкаў.

  • Чабаны пагналі атары авечак.

|| прыметнік: чабанскі.

чабаніць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Быць чабаном.

чабор назоўнік | мужчынскі род

Травяністая духмяная расліна сямейства губакветных з дробнымі пахучымі кветкамі ружова-ліловага ці белага колеру.

|| памяншальная форма: чабарок.

|| прыметнік: чабаровы.

чабурэк назоўнік | мужчынскі род

Адна з усходніх страў у выглядзе плоскага піражка з тонкага раскачанага прэснага цеста, начыненага баранінай з вострымі прыправамі.

|| прыметнік: чабурэчны.

чабурэчная назоўнік | жаночы род

Закусачная, дзе падаюць чабурэкі і іншыя ўсходнія стравы.

чавыча назоўнік | жаночы род

Прамысловая рыба сямейства ласасёвых.

|| прыметнік: чавычовы.

чага назоўнік | жаночы род

Чорны грыб у выглядзе нарасці на ствале бярозы.

|| прыметнік: чагавы.

чад назоўнік | мужчынскі род

  1. Удушлівы газ, які ўтвараецца пры няпоўным згаранні вугалю з прычыны недастатковага прытоку паветра.

    • Ад чаду балела галава.
  2. Едкі, удушлівы дым, утвораны пры гарэнні (звычайна тлушчу).

  3. пераноснае значэнне: Стан самазабыцця, нястрымнага праяўлення якіх-н. пачуццяў.

|| прыметнік: чадны.

чадзець дзеяслоў | незакончанае трыванне

Атручвацца чадам.

|| закончанае трыванне: учадзець.

чадзіць дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Утвараць чад, куродымець, курэць.

    • Лямпа чадзіць.
    • Печ чадзіць.
  2. Напускаць чаду, дыму.

    • Не чадзі ты папяросай.

|| закончанае трыванне: начадзіць.