Verbum

чабан, ✂, м.

Пастух авечых статкаў.

• Чабаны пагналі атары авечак.

|| прым. чабанскі, ✂.

чабаніць, ✂; незак.

Быць чабаном.

чабор, ✂, м.

Травяністая духмяная расліна сямейства губакветных з дробнымі пахучымі кветкамі ружова-ліловага ці белага колеру.

|| памянш. чабарок, ✂.

|| прым. чабаровы, ✂.

чабурэк, ✂, м.

Адна з усходніх страў у выглядзе плоскага піражка з тонкага раскачанага прэснага цеста, начыненага баранінай з вострымі прыправамі.

|| прым. чабурэчны, ✂.

чабурэчная, ✂, ж.

Закусачная, дзе падаюць чабурэкі і іншыя ўсходнія стравы.

чавыча, ✂, ж.

Прамысловая рыба сямейства ласасёвых.

|| прым. чавычовы, ✂.

чага, ✂, ж.

Чорны грыб у выглядзе нарасці на ствале бярозы.

|| прым. чагавы, ✂.

чад, ✂, м.

1. Удушлівы газ, які ўтвараецца пры няпоўным згаранні вугалю з прычыны недастатковага прытоку паветра.

   • Ад чаду балела галава.

2. Едкі, удушлівы дым, утвораны пры гарэнні (звычайна тлушчу).

3. перан. Стан самазабыцця, нястрымнага праяўлення якіх-н. пачуццяў.

|| прым. чадны, ✂.

чадзець, ✂; незак.

Атручвацца чадам.

|| зак. учадзець, ✂.

чадзіць, ✂; незак.

1. Утвараць чад, куродымець, курэць.

   • Лямпа чадзіць.
   • Печ чадзіць.

2. Напускаць чаду, дыму.

   • Не чадзі ты папяросай.

|| зак. начадзіць, ✂.