обя́занность ж. абавя́зак, -зку м.;
счита́ть свое́й обя́занностью лічы́ць сваі́м абавя́зкам;
всео́бщая во́инская обя́занность усеагу́льны во́інскі абавя́зак;
права́ и обя́занности гра́ждан правы́ і абавя́зкі грамадзя́н;
исполня́ющий обя́занности дире́ктора выко́нваючы абавя́зкі дырэ́ктара;
обя́занный абавя́заны; (благодарный) удзя́чны;
я обя́зан помо́чь ему́ я абавя́заны дапамагчы́ яму́;
я вам о́чень обя́зан я вам ве́льмі ўдзя́чны.
обяза́тельно нареч. абавязко́ва;
обяза́тельность абавязко́васць, -ці ж.;
обяза́тельный
1. (непременный) абавязко́вы;
всео́бщее обяза́тельное обуче́ние усеагу́льнае абавязко́вае навуча́нне;
2. (услужливый) услу́жлівы, паслу́жлівы.
обяза́тельственный юр. абавяза́цельны.
обяза́тельство абавяза́цельства, -ва ср.;
мы взя́ли на себя́ обяза́тельство мы ўзялі́ (прынялі́) на сябе́ абавяза́цельства;
перевы́полнить взя́тые на себя́ обяза́тельства перавы́канаць узя́тыя на сябе́ абавяза́цельствы.
обяза́ть сов.
1. (предписать) абавяза́ць;
обяза́ть вы́ехать в срок абавяза́ць вы́ехаць у тэ́рмін;
2. (вызвать чем-л. на ответную услугу) зрабі́ць ла́ску, зрабі́ць паслу́гу;
ты меня́ о́чень обя́жешь ты зро́біш мне вялі́кую ла́ску (паслу́гу);
обяза́ться абавяза́цца; узя́ць абавяза́цельства.
обя́зывать несов.
1. (предписывать) абавя́зваць;
2. (вызывать чем-л. на ответную услугу) рабі́ць ла́ску, рабі́ць паслу́гу; см. обяза́ть;