Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

обя́занность ж. абавя́зак, -зку м.;

счита́ть свое́й обя́занностью лічы́ць сваі́м абавя́зкам;

всео́бщая во́инская обя́занность усеагу́льны во́інскі абавя́зак;

права́ и обя́занности гра́ждан правы́ і абавя́зкі грамадзя́н;

исполня́ющий обя́занности дире́ктора выко́нваючы абавя́зкі дырэ́ктара;

обя́занный абавя́заны; (благодарный) удзя́чны;

я обя́зан помо́чь ему́ я абавя́заны дапамагчы́ яму́;

я вам о́чень обя́зан я вам ве́льмі ўдзя́чны.

обяза́тельно нареч. абавязко́ва;

обяза́тельность абавязко́васць, -ці ж.;

обяза́тельный

1. (непременный) абавязко́вы;

всео́бщее обяза́тельное обуче́ние усеагу́льнае абавязко́вае навуча́нне;

2. (услужливый) услу́жлівы, паслу́жлівы.

обяза́тельственный юр. абавяза́цельны.

обяза́тельство абавяза́цельства, -ва ср.;

мы взя́ли на себя́ обяза́тельство мы ўзялі́ (прынялі́) на сябе́ абавяза́цельства;

перевы́полнить взя́тые на себя́ обяза́тельства перавы́канаць узя́тыя на сябе́ абавяза́цельствы.

обяза́ть сов.

1. (предписать) абавяза́ць;

обяза́ть вы́ехать в срок абавяза́ць вы́ехаць у тэ́рмін;

2. (вызвать чем-л. на ответную услугу) зрабі́ць ла́ску, зрабі́ць паслу́гу;

ты меня́ о́чень обя́жешь ты зро́біш мне вялі́кую ла́ску (паслу́гу);

обяза́ться абавяза́цца; узя́ць абавяза́цельства.

обя́зывать несов.

1. (предписывать) абавя́зваць;

2. (вызывать чем-л. на ответную услугу) рабі́ць ла́ску, рабі́ць паслу́гу; см. обяза́ть;