обнагле́вший прил. наха́бны;
обнагле́ть сов. зрабі́цца (стаць) наха́бным.
обнадёженный абнадзе́ены;
обнадёживание абнадзе́йванне, -ння ср.;
обнадёживать несов. абнадзе́йваць;
обнадёживающий
1. прич. які́ (што) абнадзе́йвае;
2. прил. абнадзе́йлівы;
обнадёжить сов. абнадзе́іць.
обнажа́ть несов.
1. в разн. знач. агаля́ць; (голову — ещё) зніма́ць ша́пку; (вынимать из ножен — ещё) выніма́ць;
2. перен. (раскрывать, разоблачать, обнаруживать) выкрыва́ць, раскрыва́ць, выяўля́ць; см. обнажи́ть;
обнажа́ться
1. агаля́цца;
2. перен. выкрыва́цца, раскрыва́цца, выяўля́цца;
3. страд. агаля́цца; выніма́цца; выкрыва́цца, раскрыва́цца, выяўля́цца; см. обнажа́ть;
обнаже́ние
1. (действие) агале́нне, -ння ср.;
обнаже́ние фла́нга агале́нне фла́нга;
2. перен. (выявление) выкрыва́нне, -ння ср., раскрыва́нне, -ння ср., выяўле́нне, -ння ср.;
3. геол. агале́нне, -ння ср., вы́хад на паве́рхню;