Verbum

обива́льщик спец. абіва́льшчык, -ка м.;

обива́ние абіва́нне, -ння ср., абабіва́нне, -ння ср.;

обива́ть несов., в разн. знач. абіва́ць, абабіва́ць;

обива́ть желе́зом абіва́ць (абабіва́ць) жале́зам;

◊

обива́ть поро́ги абіва́ць паро́гі;

обива́ться возвр., страд. абіва́цца, абабіва́цца.

оби́вка ж.

1. (действие) абіва́нне, -ння ср., абабіва́нне, -ння ср.; абі́ўка, -кі ж.;

2. (материал) абі́ўка, -кі ж.;

оби́вочный, обивно́й спец. абі́вачны, абіўны́;

оби́вочный материа́л абі́вачны (абіўны́) матэрыя́л;

оби́вщик абі́ўшчык, -ка м.;

оби́вщица абі́ўшчыца, -цы ж.

оби́да кры́ўда, -ды ж.;

◊

кро́вная оби́да кро́ўная кры́ўда;

нанести́ оби́ду пакры́ўдзіць;

не в оби́ду будь ска́зано не ў кры́ўду ка́жучы;

он на меня́ в оби́де ён на мяне́ ма́е кры́ўду (кры́ўдзіцца);

не дать себя́ в оби́ду не даць сябе́ ў кры́ўду;

оби́деть сов. пакры́ўдзіць, скры́ўдзіць;