Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

начина́ющий

1. прич. які́ (што) пачына́е; які́ (што) распачына́е; см. начина́ть;

2. сущ. пачатко́вец, -ко́ўца м.

начина́я

1. деепр. пачына́ючы; распачына́ючы;

2. в знач. предлога (с кого, чего, от кого, чего) пачына́ючы (з каго, чаго, ад каго, чаго);

начина́я с э́той страни́цы пачына́ючы з гэ́тай старо́нкі.

начи́ненный

1. напра́ўлены, нала́джаны; зала́таны, зала́плены;

2. наво́страны, назаво́стрываны; см. начини́тьII.

начинённый

1. начы́нены; напха́ны, напхну́ты, мног. панапіха́ны;

2. перен. нашпігава́ны; см. начини́тьI.

начи́нивать несов. (очинять) наво́стрываць, заво́стрываць.

начини́тьI сов.

1. (заполнить) начыні́ць; (набить) напха́ць, напхну́ць, мног. панапіха́ць;

2. перен. нашпігава́ць; см. начиня́ть.

начини́тьII сов.

1. напра́віць, нала́дзіць, мног. панала́джваць; налата́ць;

2. (очинить) навастры́ць, назаво́стрываць.

начи́нка ж.

1. (действие) начы́ньванне, -ння ср., начы́нка, -кі ж.; напіха́нне, -ння ср.; см. начиня́ть;

2. (о содержимом) начы́нка, -кі ж.;

начи́ночный начы́начны;

начиня́ть несов.

1. (заполнять) начыня́ць; (набивать) напіха́ць, напі́хваць;

2. перен. нашпіго́ўваць;