Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

намельчённый надрабнёны; накры́шаны;

намельчи́ть сов. надрабні́ць, надрабі́ць; (накрошить) накрышы́ць.

наме́нивать несов. наме́ньваць;

наме́ниваться страд. наме́ньвацца;

наме́нянный намяня́ны, навыме́ньваны;

наменя́ть сов. намяня́ць, навыме́ньваць.

намерева́ться несов. мець наме́р, ме́цца; (собираться) збіра́цца; (вознамериваться) наме́рвацца.

наме́рен в знач. сказ. / я наме́рен э́то сде́лать я ма́ю наме́р (ма́юся) гэ́та зрабі́ць;

что вы наме́рены де́лать? што вы мярку́еце (збіра́ецеся, ду́маеце, ма́еце) рабі́ць?;

наме́рение ср. наме́р, -ру м.; (замысел, умысел) заме́р, -ру м.;

без (вся́кого) наме́рения без (уся́кага) наме́ру;

с наме́рением з наме́рам; (нарочно) наўмы́сна, знаро́к;

твёрдое наме́рение цвёрды наме́р;

до́брые наме́рения до́брыя наме́ры;

возыме́ть наме́рение займе́ць наме́р;

наме́ренно нареч. наўмы́сна, знаро́к.